17 Νοεμβρίου 2023: "Οι Ήπιες Δεξιότητες των εργαζομένων ως εργαλείο άσκησης Ναυτιλιακής Πολιτικής", με τον καθ. Άγγελο Παντουβάκη
"Οι καιροί είναι δύσκολοι σήμερα-ίσως οι πιο δύσκολοι των τελευταίων δεκαετιών- και η αγωνία όλων των επιχειρηματικά ασχολουμένων είναι να καταφέρνουν να κάνουν τις εταιρείες τους να επιβιώνουν και να αναπτύσσονται. Από τον κανόνα αυτό δεν θα μπορούσε να ξεφύγει ούτε η ναυτιλία, η οποία ως ικανοποιούσα παράγωγη ζήτηση -δηλαδή τη ζήτηση από την αύξηση της κατανάλωσης μέσα σε ένα σχεδόν τέλειο ανταγωνισμό, εμφανίζει όσες ευκαιρίες και τόσα προβλήματα.
Ένα από τα βασικότερα προβλήματα που εμφανίζεται σήμερα στη ναυτιλία, αυτό της ενάσκησης πολιτικής αλλά και θέσπισης κανόνων από την αγορά με την απουσία ή τουλάχιστον την ολιγωρία των θεσμικών φορέων (πχ ΙΜΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση κλπ), ήταν το θέμα συζήτησης και προβληματισμού που αναπτύχθηκε στη συνάντηση των Αργοναυτών με τον Κοσμήτορα και Καθηγητή της Σχολής Ναυτιλίας και Βιομηχανίας του Πανεπιστημίου Πειραιώς κ. Άγγελο Παντουβάκη. Τη συνάντηση άνοιξε ο Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Χρήστος Στυλιανίδης με βιντεοσκοπημένο μήνυμα.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης έγινε ιδιαίτερη αναφορά σε τρία θέματα:
Το πρώτο ήταν ο ρόλος των φορέων που έχουν δημιουργηθεί από μεγάλες εταιρείες του ναυτιλιακού χώρου, ανάμεσα τους ο OCIMF (Oil Companies International Marine Forum) και η Rightship, που ιδρύθηκαν από τους «μεγάλους» παίκτες του χώρου (πχ EXXON, SHELL , BP κλπ), με αγαθό σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος από τη μεταφορά των προϊόντων πετρελαίου.
Το δεύτερο θέμα που αναδείχθηκε ήταν η δημιουργία και επιβολή από αυτές τις ενώσεις ιδιωτών αγοραστών σειράς κανονισμών και μέτρων (SIRE, Vetting Inspection) στις υπόλοιπες ιδιωτικές ναυτιλιακές επιχειρήσεις (μεταξύ των οποίων και οι ελληνικές που κατέχουν το 25-30% του παγκόσμιου στόλου), με τα οποία τις επιθεωρούν (χωρίς όμως αντίστοιχη θεσμική εξουσιοδότηση) για την τήρηση των κανόνων που οι ίδιες έχουν επιβάλλει. Ο έλεγχος τους εκτείνεται από τα έγγραφα που πρέπει να έχουν και τον τρόπο ναυσιπλοΐας έως τα συστήματα διοίκησης του πλοίου και της εταιρείας.
Παράλληλα επισημάνθηκε ότι οι «κανόνες» αυτοί είναι ελλιπώς ορισμένοι και υποκειμενικά αξιολογούμενοι (από επιθεωρητές των ιδίων), ώστε να επιτρέπουν διακριτική -και όχι ισότιμη- αντιμετώπιση και ελαστική εφαρμογή ανάλογα με το μέγεθος του στόλου του αξιολογούμενου (μεγάλες εταιρείες αξιολογούνται σχεδόν πάντα ευνοϊκότερα) ή τις συνθήκες της αγοράς (σε περιόδους μεγάλης ανόδου όλοι σχεδόν αξιολογούνται θετικά).
Το τελευταίο (τρίτο) θέμα που εμφατικά τονίστηκε ήταν η αδήριτη ανάγκη της ενιαίας θέσπισης κανόνων και τρόπων επιθεώρησης από τους έχοντες τη σχετική θεσμική αρμοδιότητα -εν προκειμένω το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (IMO) και την Ευρωπαϊκή Ένωση- που σήμερα είτε δεν αντιδρούν καθόλου είτε νομοθετούν σε εξαιρετικά αργό χρόνο λόγω πολιτικών συσχετισμών. Για παράδειγμα η θέσπιση κανόνων αξιολόγησης της αξιοπλοΐας και περιβαλλοντικής διαχείρισης των πλοίων δεν προσφέρει πλαίσιο λειτουργίας (πχ σαφή τύπο οικολογικών καυσίμων), αλλά θεσπίζει στόχους αναφοράς (πχ μείωση εκπομπών κατά χ%), αφήνοντας την ευθύνη έρευνας, νομοθέτησης και εποπτείας στην αγορά και τις ενώσεις της. Μόνο με την επικέντρωση, αλλά και εντατική χρηματοδότηση στην έρευνα για τις μεθόδους περιβαλλοντικής λειτουργίας των πλοίων (καύσιμα, εκπομπές, τρόπος παραγωγής κλπ), θα καταστεί δυνατή η άσκηση τόσο περιβαλλοντικών (καθαρότερη ατμόσφαιρα) όσο και γεωστρατηγικών (τόπος παραγωγής, αύξηση μεταφορικών) πολιτικών σε επίπεδο της ενιαίας Ευρώπης".
Φωτογραφίες : Link
Ένα από τα βασικότερα προβλήματα που εμφανίζεται σήμερα στη ναυτιλία, αυτό της ενάσκησης πολιτικής αλλά και θέσπισης κανόνων από την αγορά με την απουσία ή τουλάχιστον την ολιγωρία των θεσμικών φορέων (πχ ΙΜΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση κλπ), ήταν το θέμα συζήτησης και προβληματισμού που αναπτύχθηκε στη συνάντηση των Αργοναυτών με τον Κοσμήτορα και Καθηγητή της Σχολής Ναυτιλίας και Βιομηχανίας του Πανεπιστημίου Πειραιώς κ. Άγγελο Παντουβάκη. Τη συνάντηση άνοιξε ο Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Χρήστος Στυλιανίδης με βιντεοσκοπημένο μήνυμα.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης έγινε ιδιαίτερη αναφορά σε τρία θέματα:
Το πρώτο ήταν ο ρόλος των φορέων που έχουν δημιουργηθεί από μεγάλες εταιρείες του ναυτιλιακού χώρου, ανάμεσα τους ο OCIMF (Oil Companies International Marine Forum) και η Rightship, που ιδρύθηκαν από τους «μεγάλους» παίκτες του χώρου (πχ EXXON, SHELL , BP κλπ), με αγαθό σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος από τη μεταφορά των προϊόντων πετρελαίου.
Το δεύτερο θέμα που αναδείχθηκε ήταν η δημιουργία και επιβολή από αυτές τις ενώσεις ιδιωτών αγοραστών σειράς κανονισμών και μέτρων (SIRE, Vetting Inspection) στις υπόλοιπες ιδιωτικές ναυτιλιακές επιχειρήσεις (μεταξύ των οποίων και οι ελληνικές που κατέχουν το 25-30% του παγκόσμιου στόλου), με τα οποία τις επιθεωρούν (χωρίς όμως αντίστοιχη θεσμική εξουσιοδότηση) για την τήρηση των κανόνων που οι ίδιες έχουν επιβάλλει. Ο έλεγχος τους εκτείνεται από τα έγγραφα που πρέπει να έχουν και τον τρόπο ναυσιπλοΐας έως τα συστήματα διοίκησης του πλοίου και της εταιρείας.
Παράλληλα επισημάνθηκε ότι οι «κανόνες» αυτοί είναι ελλιπώς ορισμένοι και υποκειμενικά αξιολογούμενοι (από επιθεωρητές των ιδίων), ώστε να επιτρέπουν διακριτική -και όχι ισότιμη- αντιμετώπιση και ελαστική εφαρμογή ανάλογα με το μέγεθος του στόλου του αξιολογούμενου (μεγάλες εταιρείες αξιολογούνται σχεδόν πάντα ευνοϊκότερα) ή τις συνθήκες της αγοράς (σε περιόδους μεγάλης ανόδου όλοι σχεδόν αξιολογούνται θετικά).
Το τελευταίο (τρίτο) θέμα που εμφατικά τονίστηκε ήταν η αδήριτη ανάγκη της ενιαίας θέσπισης κανόνων και τρόπων επιθεώρησης από τους έχοντες τη σχετική θεσμική αρμοδιότητα -εν προκειμένω το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (IMO) και την Ευρωπαϊκή Ένωση- που σήμερα είτε δεν αντιδρούν καθόλου είτε νομοθετούν σε εξαιρετικά αργό χρόνο λόγω πολιτικών συσχετισμών. Για παράδειγμα η θέσπιση κανόνων αξιολόγησης της αξιοπλοΐας και περιβαλλοντικής διαχείρισης των πλοίων δεν προσφέρει πλαίσιο λειτουργίας (πχ σαφή τύπο οικολογικών καυσίμων), αλλά θεσπίζει στόχους αναφοράς (πχ μείωση εκπομπών κατά χ%), αφήνοντας την ευθύνη έρευνας, νομοθέτησης και εποπτείας στην αγορά και τις ενώσεις της. Μόνο με την επικέντρωση, αλλά και εντατική χρηματοδότηση στην έρευνα για τις μεθόδους περιβαλλοντικής λειτουργίας των πλοίων (καύσιμα, εκπομπές, τρόπος παραγωγής κλπ), θα καταστεί δυνατή η άσκηση τόσο περιβαλλοντικών (καθαρότερη ατμόσφαιρα) όσο και γεωστρατηγικών (τόπος παραγωγής, αύξηση μεταφορικών) πολιτικών σε επίπεδο της ενιαίας Ευρώπης".
Φωτογραφίες : Link